Rondtocht over Bali.

Na bijna een week van luieren en watersport gaan we vandaag maar weer eens op pad. We hebben een taxi met chauffeur (Edi) gehuurd om ons rond te rijden zodat we wat van Bali zien. Tot op heden hebben we tenslotte alleen het drukke Sanur met alle toeristenwinkeltjes en spa's gezien.
Om 9h vertrekken we naar Ubud: ook een enorm drukke stad maar met een Monkey Forest. Op weg ernaartoe wil Edi ons in allerlei workshops en winkels droppen: daar krijgt hij natuurlijk commissie....
We laten ons verleiden om in een batik-atelier te gaan kijken naar het productieproces. Dat was leuk en interessant. Enorm arbeidsintensief om die batik stoffen te maken! In de bijbehorende winkel kopen we een doek die we in Reeuwijk willen ophangen. Dus Edi zal ook wel blij zijn...
Hierna wil hij ons ook graag naar een houtsnij-, steensnij- en schildersworkshop brengen, maar daar bedanken we voor.
In Ubud is het een chaos. Vandaag blijkt net de jaarlijkse Kremasi te worden gehouden: hierbij worden alle overledenen van het voorgaande jaar herdacht door grond van hun graf (of zelfs onderdelen van de begraven lijken) te verbranden. Duizenden mensen zijn op de been en vele wegen afgesloten. Edi heeft er duidelijk moeite mee een juiste route te vinden en meer door geluk dan wijsheid komen we bij het Monkey Forest aan. Hier hebben we door het bos gewandeld terwijl er tientallen Makaken op en om ons heen sprongen en klommen. Met een paar bananen lokten we ze voor de verplichte foto's: dat was wel heel leuk om met een aap op je hoofd te zitten.
Hierna gingen we verder naar het noorden om de vulkaan Gutang Badur te bekijken. Onderweg kwamen we bij een heel mooi, bijna onwerkelijk schilderachtig plekje waar je de terrassen met rijstvelden kon bekijken: je waande je midden in een Pisang Ambon reclame. Voor dit mooie uitzicht moest natuurlijk wel betaald worden aan degene vanuit wiens tuin we dit moois aanschouwden (en er ging ook weer wat naar Edi)
Verder onderweg naar het noorden stopten we in een sinaasappel- en koffieplantage (en alle mogelijke kruiden). Hier maakten ze de duurste koffie ter wereld: koffie Luwak. Deze koffie wordt gemaakt van uitgepoepte koffiebonen die door cevetkatten zijn opgegeten. We hebben natuurlijk een kopje geproefd, maar de smaak was niet wezenlijk anders dan gewone koffie. Het verhaal is natuurlijk wel leuk. In het winkeltje hebben we nog wat cacao en ginseng-cocos-koffie gekocht, dus Edi was ook weer blij!
Hierna door naar de vulkaan. Dit is in feite een ca 20km grote krater met daarin een nieuwe vulkaankegel en een kratermeer. Er wonen ook mensen in de krater en dat terwijl de vulkaan nog niet dood is maar slechts slaapt. Iedereen verdient hier goed aan: je moet betalen om vanaf de kraterrand in de krater te kijken. Vervolgens wordt je naar een restaurant gedirigeerd met uitzicht, alwaar je het verplichte buffet mag eten. We zijn maar helemaal meegegaan in deze tourist-trap, maar ook hier zal Edi wel weer goed gevangen hebben!
Hierna gingen we weer naar het zuiden, naar de olifanten dierentuin in Taro. Het leuke hiervan was, was dat Edi hier de weg naartoe duidelijk niet kende. Normaal gaat hij liever (lees, daar krijgt hij meer provisie) naar de Bali Zoo om olifanten te bezoeken. Gevolg hiervan was echter dat we regelmatig verdwaalden en daardoor grote stukken toeristenvrij Bali zagen. Mooie rijstvelden en redelijk geciviliseerde dorpjes. Hierbij kregen we de uitleg dat ieder huis een eigen tempel heeft, huizen met meerdere of grote gezinnen 2 tempels, ieder dorp minimaal 1 dorpstempel en per regio ook nog een tempel. Gevolg hiervan was dat je overal tempels zag die prachtig versierd waren. Gecombineerd met de vrolijke mensen en het groen van de jungle en rijst maakt dat Bali echt prachtig is om te zien.
De olifanten zoo was een hele leuke beleving: je kon ze voeren, aaien, erop rijden. Daarna voerden de olifanten een soort circusshow op: voetballen, balanceren op een balk, schilderen en basketballen. Het leuke was dat ze er veel lol in hadden en de verzorgers duidelijk ook. De olifanten leefden hier heel goed. Toen we bijna weggingen was het park praktisch leeg en riep een van de verzorgers ons. Samen met hem mochten we de 3 peuter-olifanten voeren. Dat was natuurlijk onwijs leuk. De olifantjes maakten een soort zwaar snorrend geluid en legden hun slurf op ons hoofd terwijl wij stukken appel in hun mond stopten. Supergave ervaring!
Toen was het tijd om naar het hotel terug te rijden. Nog steeds met mooie uitzichten, maar ook steeds drukker. Op een gegeven moment werden we ingehaald door een brommer met passagier. Honderd meter verder vloog deze uit de bocht en werden de twee jongens gelanceerd. De brommer vloog in brand en Edi stapte koelbloedig uit met brandblusser om te helpen blussen. De twee brommeraars leken er met alleen schaafwonden te zijn afgekomen, wat een wonder mag zijn want ze reden minstens 80!
Zonder verdere bijzondeheden kwamen we bij het hotel en dineerden we aan het strand. Morgen inpakken en gaan we weer op huis aan. Mixed feelings.....