met de trein naar Nuwara Elyia

Na het ontbijt werden we naar het station gebracht door de eigenaar van ons guesthouse. Hij had via via ook kaartjes voor de trein geregeld. Je kunt hier nl. gewoon een kaartje kopen en instappen, maar dan zit je 3e klas en kun je geen plaats reserveren. Voor een reis van een paar uur is het wel lekker als je kan zitten. Rond het reserveren van kaartjes zit een vaag mistig proces. Na even puzzelen waren we eruit. Als je maar 1 nacht in Ella slaapt is er de volgende dag geen plaats in de trein. Dus... moet je nog een nachtje blijven. Beter voor de lokale economie. Voor ons waren er wel 4 kaartjes ('de laatste') beschikbaar in de 'observatiewagen'. Een soort eerste klasse met extra grote ramen en plafondventilators. Verstelbare -zij het afgeragde - stoelen. Na vertrek blijkt dit treinstel maar voor een kwart bezet te zijn. Jammer voor het Duitse stel dat verplicht nog een extra nacht in Ella moet blijven!
De treinreis was fantastisch: we reden met een gangetje van 15 tot 30 km per uur door de bergen. We keken naar watervallen, theeplantages, vlaktes. Adembenemend mooi. Alles is hier frisser dan aan de kust, eigenlijk lijkt het een ander land. De temperatuur ligt rond de 25 graden. In Nuwara Elyia aangekomen, werden we opgehaald door ons nieuwe guesthouse. In NE is heel duidelijk te zien dat de Engelsen heel lang de baas zijn geweest. Er staan prachtige hotels met schitterende tuinen, middenin in het dorp ligt een 18 holes golfbaan en er staan Engelse brievenbussen. Dit wordt helaas afgewisseld met lelijke betonnen bouwwerken die soms half afgebouwd zijn. Desondanks is het een leuke plaats die we te voet gaan verkennen. Omdat we nog niet gelunched hebben zetten we koers naar Het Grand Hotel voor een Engelse High Tea. Op het gazon, omgeven door prachtige bloemen worden we verwend met taartjes, scones, pasteitjes en oh ja, ook thee.
Daarna lopen we wat rond tot Olivier een tuktuk aanhoudt. Deze chauffeur wil ons wel een uurtje rondtoeren. We gaan langs het meer. Omdat het best moeite kost om hier een uur mee te vullen moeten we om de 500 meter de tuktuk uit voor een familypicture. We worden hier een beetje melig van en gaan luidzingend als Romana op de foto. Nu zitten we in onze guesthouse. Een hele gekke plek, net buiten het dorp. Achter het hek is een klein stukje regenwoud en daarin staat het guesthouse. Er loopt een beekje door de tuin met kleine bruggetjes erover. Olivier Dirk en Nienke slapen op de zolderkamer met z'n 3-en in een gigantisch bed. De mensen zijn hier erg aardig, maken allemaal een praatje en zijn weg van de kinderen. Vooral Nienke wordt aangesproken, geaaid, opgetild en gezoend. Zij is daar zelf niet zo gecharmeerd van hoewel haar mannenangst een stuk minder is geworden. Na het eten spelen we 'Who's the man'.