Racen in het Regenwoud

Vandaag deel 2 van ons avontuur op Fraser Island. We sliepen gelukkig in een cottage want wat we achteraf hebben begrepen was er vannacht een recordhoeveelheid regen gevallen: 15cm in 6 uur tijd! Dat merkten we ook meteen toen we de auto instapten, die was namelijk doorweekt. Maar goed, niet getreurd, na wat moeite met starten reden we naar een winkeltje waar ze ook koffie verkochten, dat warmde ons op en we konden weer op weg.
Eerst ca 30km over het oostelijke strand naar het zuiden, waarbij de kinderen om beurten het stuur overnamen. Op een gegeven moment werden we ingehaald door een Park Ranger, waarna Willem maar weer netjes zonder kinderen achter stuur ging zitten. Niets te laat, want opeens kwam er een politieauto, die duidelijk door de Ranger was ingeseind, uit de duinen te voorschijn en bleef naast en achter ons rijden om te zien of alles klopte. Inmiddels wel, dus daar hebben we een boete uitgespaard.
Toch jammer dat je in Nederland niet meer op het strand mag rijden: het blijft een hele leuke en bijzondere ervaring.
Vervolgens draaiden we weer het binnenland in om de mooie zoetwatermeren te bezoeken. Aangezien het nog steeds stevig regende gingen we ervan uit dat zwemmen er niet meer van zou komen. Gelukkig konden we dat op een andere manier compenseren: serieus terreinrijden door het regenwoud op dit eiland. Door de enorme regenval kwamen we heel veel diepe kuilen (zeg maar sloten of meren) van donkerbruin tot zwart water tegen op de weg. Omdat je er niets in zag, was het niet erg uitnodigend om er eerst doorheen te lopen om de diepte te peilen, iets wat je eigenlijk wel iedere keer moet doen. Maar na de 15e diepe kuil, waar we met de lage gearing wel doorheen kwamen, werden we steeds makkelijker en gingen we steeds sneller rijden. Aan de maximum snelheid hielden we ons al niet meer en 4-wiel-slippend schoven we over bospaadjes de diepe waterkuilen in: supergaaf! Dat ging natuurlijk bijna mis: 1 kuil bleek toch wat dieper dan verwacht en met een grote golf over de motorkap en naar binnenstromend water schoven we in een kuil van meer dan 1 meter diep. Gelukkig hadden we voldoende vaart om er toch nog uit te komen. Met natte voeten en benen gingen we weer en kwamen we aan bij Lake McKenzie, een heel mooi helderblauw meer. Omdat we de pont moesten halen deden we niet meer dan wat pootje baden en foto's maken. Daarna weer vol gas, met afwisselend ook de kinderen op schoot achter het stuur, naar de westkust. Nog vele duiken door het water gemaakt, maar daar werden we steeds lakonieker in. Achteraf bleken we ruim dieper water gereden te hebben dan wat officieel mag (max 75cm toegestaan, terwijl we dieper dan 1m hebben gehad...). Nou ja, de auto was toch al afgeragd, en de verhuurder was dan ook niet verbaasd dat we de auto terugbrachten met modder en zand tot in alle kieren en gaten.
Dit was voor iedereen een superavontuur en de kinderen willen voortaan alleen maar terreinrijden ipv karten: nu nog een goede plek in NL vinden.
Nu zitten we weer op de camping in Hervey Bay waar we 2 nachten blijven zodat we onszelf en de kleding weer kunnen ontzanden.