Het witste strand

Om 6.30 springen we ons bed uit om aan dek te kijken waar we zijn. Het was immers donker toen we voor anker gingen. We liggen in een baai van groene heuvels, omgeven door blauw/turquoise water. Helaas gaat de zon schuil achter dikke bewolking en trekken we alle kleren aan die we bij ons hebben. Na het ontbijt lichten we het anker en zetten we koers naar Whitehaven Beach. Dit is het beroemdste en witste strand van dit gebied. Met dhingys worden we afgezet. Het zand is spierwit en voelt aan als fluweel. Als het nat is kun je er goed mee bouwen en samen met Jordan van de crew bouwen de kinderen zandkastelen en schildpadden. Olivier wordt tot z'n kin ingegraven. Af en toe landt er een watervliegtuigje om mensen af te zetten. Het strand grenst aan een bos en daar wemelt het van guana's (hele grote (>1m) hagedissen). Als echte Robinsons een kokosnoot uit de boom gegooid en open gebroken. De melk was lekker, het vlees niet zo. Eenmaal terug op de Solway breekt de zon door en zien we het water steeds blauwer kleuren. Adembenemend! Dat zien we nog beter vanaf het uitkijkpunt. Verschillende tinten blauw en groen water, spierwitte stranden. Het water is zo helder dat we vanaf grote afstand roggen zien zwemmen. Aan boord hijsen we de zeilen (Ready to hoist.... Ai ai Bosun... Hoist away!). Tijdens het zeilen knoopt Willem nieuwe armbanden voor de kinderen. We vinden weer een beschutte plek voor de nacht en na het avondeten duurt het niet lang meer voordat de kinderen hun hut opzoeken. Willem en Marie-Lou kijken nog lang naar de sterren: tot onze verbazing is hier ook de Grote Beer te zien, maar staat 'ie wel op z'n kop! Ook leren we van de kapitein hoe je middels het Zuiderkruis de koers naar de Zuidpool kunt vinden. De melkweg is zo helder, dat het wel een wolk lijkt. Ongelofelijk mooi allemaal.